Het groene blad hangt fier aan de dichtbegroeide takken. Door zijn omvang en grillige vorm straalt de boom kracht en wijsheid uit. In de zon glanzen zijn bladeren glorieus en na een regenbui vormen de druppels op het blad kleine juweeltjes. Uniek in zijn soort. Een boom met een verhaal.
Met de geboorte van haar zoon pootte zijn moeder een boomzaadje in haar tuin. De boom en de zoon groeiden samen op en er gingen tientallen jaren voorbij waarin de vrouw geen dag verzuimde de boom aandacht te geven. De boom werd een vast baken in de dagelijkse routine van de vrouw. Alles deelde ze met haar boom. Van vreugde tot verdriet en van zelfreflectie tot stilte. Verklaren kon de bewoonster het niet, maar de aantrekkingskracht van de boom zorgde voor een liefdevolle verzorging van haar zijde. Haar man zag het al die jaren met verbazing aan en vroeg zich af hoe de onzichtbare verbinding tussen de boom en zijn vrouw voor haar tomeloze toewijding kon zorgen. Ze drukte haar man op het hart om voor haar boom te blijven zorgen, mocht zij ooit het leven laten.
Toen zijn vrouw plotseling kwam te overlijden bleven de man en zijn zoon ontredderd achter. De man zwolg in zijn verdriet, zag zijn leven somber in en verschool zich het liefste in een donker hoekje. De zoon had het ook moeilijk met het verlies van zijn moeder en kreeg van zijn zwaar aangeslagen vader helaas geen luisterend oor. Ze ploeterden zich op hun eigen manier door de tijd heen.
Op een dag kreeg de zoon plots de boom in zijn vizier. Zag hij dat nu goed? De takken hingen futloos aan de dikke stam met hier en daar nog een eenzaam bungelend blad. De zoon schrok van de troosteloze uitstraling van de eens zo majestueuze boom. Ineens had hij het beeld van zijn moeder bij de boom helder op zijn netvlies. Vanaf dat moment zat de zoon uren bij de boom. Het gaf hem rust, hielp hem met rouwen en hij kreeg geleidelijk de fijne herinneringen aan zijn moeder terug. Wonderwel herstelde de boom zich ook weer in zijn oude glorie. Mooi vol in het blad, energieke takken en een plaatje om te zien.
De man werd zijn verdriet maar niet de baas en zag geen andere uitweg dan te verhuizen. Weg van de plek des onheils. De zoon wilde de boom niet achterlaten, maar zijn vader was onvermurwbaar. In de dagen daarna verloor de boom stilletjes zijn elan en bleef eenzaam achter in de tuin.
De zoon liep met de ziel onder zijn arm. Hij mistte de dagelijkse aanwezigheid van de boom en bewoog hemel en aarde bij zijn vader om de boom uit te graven en een nieuw plekje te geven in hun eigen tuin.
En zo geschiedde. Vanaf dat moment zat de zoon weer dagelijks bij de boom. Al snel kreeg de boom zijn vitaliteit terug. De man zag dit alles met lede ogen aan totdat hij in een flits zijn vrouw zag zitten onder haar boom. In exact dezelfde pose als zijn zoon nu. Tegelijkertijd was daar haar stem: zorg goed voor mijn boom als ik er niet meer ben. Beduusd door deze gedachte viel alles ineens op zijn plek. Hoe kon hij dit vergeten zijn? Hij had de zorg van zijn vrouw voor de boom serieuzer moeten nemen. Met haar sterven, verloor ook de boom zijn energie. Zijn vrouw had hen nooit verlaten, maar was al die tijd dichtbij hem en zijn zoon gebleven. Haar ziel leefde voort in haar boom.
Zijn zoon had het eerder in de gaten gehad dan hijzelf. Het rotsvaste vertrouwen van zijn zoon in de boom bleek een liefdevolle verbinding met zijn moeder. Een onzichtbare drie-eenheid met een voelbare emotie. Hij besloot het pad van zijn zoon te volgen, sloot de boom in zijn hart en vond daarmee tevens zijn wijlen vrouw terug. Hij liet zich leiden door de energieën van de boom en knapte zienderogen op. En de boom? Die tierde nog jarenlang welig in al zijn levenslust.
Saskia Maters